Zoals de meesten van jullie waarschijnlijk hebben meegekregen zijn ondertekende, Marten Hazelaar en Per-Ivar Kloen in de laatste week van oktober op een studiereis naar Californië geweest. We bezochten de FabLearn conferentie op Stanford, bezochten een geweldige electronicaleverancier, het gaafste Sciencemuseum ter wereld (waar ze veel aan “tinkering” doen), de best geëquipeerde Makerspace ter wereld en een sinds het jaar 2000 pionierende Makered school. We hebben hier uitbundig over geblogd (dat hoort en is goed om je eigen gedachten op een rijtje te zetten) en we hebben hier ontstellend veel geleerd. Geleerd wat zij beter doen dan wij, wat wij beter den dan zij, welke valkuilen er zijn welke uitdagingen, hoe spannend het momenteel is om #makered vorm te geven, wat wij vaak vergeten, zelf “makers” zijnde, welke valkuilen om de hoek liggen, dat je soms moet loslaten maar soms de touwtjes moet aantrekken en bovenal, dat het ontwerpen van Maker Education, of Makersonderwijs, heel belangrijk is en veel tijd en moeite zal vergen. De didactiek en de pedagogiek verdienen al onze aandacht.
We zullen hier binnenkort een samenvatting geven van wat wij hebben geleerd en welke vragen er open staan. In mijn optiek moet dit leiden tot een echt manifest. Waar staan we voor, wat willen we bereiken, wat zijn onze grenzen? Het lijkt me dat de “hoe” vraag daarna komt en dat daar geen eenduidig antwoord op gegeven zal (en hoeft te ) worden.
Paulo Blikstein zei al tijdens de FabLearn conferentie dat we de opwindende en verantwoordelijke taak hebben om
het DNA van Maker Education te ontwerpenEen grote verantwoordelijkheid. Binnenkort dus meer.
Eén gedachte over “#FABreis 2014. De lessen”