Gastblog van Tim Geers, leerkracht groep 5 op OBS De Kameleon, Laakkwartier Den Haag. Check: meestertim.nl
Oh die meester Tim is zo creatief. Oh hij maakt zulke leuke dingen met zijn kinderen. Wandelgangen praat. Alhoewel, ze zeggen het ook wel tegen me. Maar ben ik nou echt zo creatief?
Creatief zijn bestaat voor veel mensen uit goed kunnen tekenen, even kort door de bocht. Ik kan redelijk tekenen en ik kan vrij goed na tekenen. Maar dat maakt mij toch niet creatief, zeker niet als ik namaak (toch?)?
Mijn beeldend onderwijs is dat dan creatief? Ik ben niet bang om iets te proberen, als de grond vol verf zit dan maken we dat weer schoon. Snippers papier kun je opvegen. Dus ze mogen van alles. Alhoewel… De opdracht staat vast, maakt een monster… van papier.. op het platte vlak.. van deze grootte.. met deze kleuren… Ja iedereen maakt een ander monster, maar ze lijken toch allemaal wel op elkaar. Op zich vind ik dat niet erg, voor een keer. Maar het gebeurt steeds vaker. Gelukkig val ik nog niet terug op standaard vouwwerkjes of sjabloontjes. Maar er moest even iets veranderen.
Kerst 2014, ja eeuwen geleden. Sinds het begin van het schooljaar (nog verder geleden) werkten we op maandagmiddagen in thema’s. En we is de gymjuf en ik, in groep 5. Eigenlijk waren we hier vorig jaar (echt heel lang geleden) al mee begonnen. Maar nu echt. Dit varieerde van slootdiertjes zoeken tot een zintuigencircuit. En ook 4 maandagen techniek. Maar wat gaan we dan doen. We beginnen met een knikkerbaan maken, want dat hadden we vorig jaar ook al gedaan. Vereisten? Knikker moet rollen, dus van hoog naar laag (ja klinkt logisch, maar was het niet). En je mag alleen plakband en papier gebruiken. Hoe ga je dan de lucht in. Van te voren wel iets vertellen over een sterke constructie. Vorig jaar was gebleken dat zelf aanklooien niet werkte. Onze kinderen zijn erg gewend om te denken vanuit de leerkracht. Ik doe wat hij doet. Ik maak wat hij maakt. Soms handig, soms ook helemaal niet. Dus gaven we een klein voorzetje. Het filmpje wat hierbij zit is overigens van vorig jaar, mooie resultaten.
[googleplus url=https://plus.google.com/106153411931782630706/posts/MaD65bMUxqt]
Maar goed het is kerst. Dus moeten we een kerstboom maken. Per toeval ook de kleuters erin weten te betrekken. Resthout werd gehaald bij diverse bouwmarkten en huizen. We gaan echt timmeren en zagen! Op school? Met groep 5? Das eng! Nou niet eng, wel spannend. Op school waren wel enkele zagen aanwezig, als ook hamers, spijkers en schroeven. We hadden 2 voorbeelden. Gecontroleerd maken zo een eerste keer. Terwijl de ene groep timmerde, zaagde en maakte deed de andere groep ontdekkingen met magneten en een leskist stroomkringen. Mooie resultaten, verhitte gezichten, tongen uit de mond. We leerden over sterke verbindingen, 1 spijker is niets. Over gereedschap, een priem? En we leerden natuurlijk maken.
En toen kwam daar thema kunst. Ideeen genoeg, op het platte vlak. Gymjuf Kelly kende een beeldhouwer. Die wilde wel komen en zo geschiedde. Diverse materialen werden aan ons knutselmagazijn toegevoegd. Daar waar er eerst alleen papier en kosteloos materiaal lag, kwamen er nu ijzerdraden, stroomdraden, kippengaas. Daarmee natuurlijk ook striptangen en ander soortig tanggespuis. We gingen kunst maken, 3d. Waar moet je rekening mee houden (veel meer kanten!)? Er waren 7 opties, ik weet ze niet meer precies. Er werd divers gekozen. Vaak met zijn 2-en, soms alleen. Er werd keihard gemaakt. Het grappige was dat de kinderen die de nieuwe materialen hadden gekozen helemaal los gingen terwijl de kinderen die bv. Klei hadden gekozen niet op gang kwamen. Of het hielden bij een poppetje. Ook hier weer een belangrijk stuk over verbindingen, wanneer zit iets vast en wanneer niet. Je kan niet eindeloos blijven plakken, dat maakt het lelijk. Ook hier weer verrassende resultaten, maar ook kinderen die duidelijk meer hulp nodig hebben bij het ontwerpproces.
Als laatste vertel ik nog over het bootjes maken. Voorwaarde: hij moet blijven drijven en hij moet een platform hebben om gewichtjes te kunnen dragen. Iedereen mocht een 1,5l fles meenemen, of 2. De boot blijft dus al gauw drijven. Maar op alleen een fles blijft niets liggen. Een filmpje werd bekeken over drijfvermogen, over boten. Het hele materialen arsenaal stond weer in de klas. Je bent natuurlijk een held als je het zonder fles weet te doen. Er waren enkele waaghalzen die het aandurfden en met succes. Alle boten dreven, ook de boten die gemaakt waren van eierdozen. Daar hadden ze heel slim aluminiumfolie omheen gewikkeld, want zo beredeneerden zij, als het karton nat wordt zinkt het uiteindelijk. Ik wist niet wat ik hoorde. Zo helemaal zelf verzonnen.
Er was er 1 die zijn fles helemaal kapot had geknipt, allemaal gaten erin. Of hij een nieuwe mocht. Nou nee, los het maar op. En dat deed hij, in eerste instantie met plakband (bijna net zo handig als ducttape). Later met allerlei constructies, niet allemaal even handig bleek later en kwam hij zelf tot de conclusie toe het schip begon te kapseizen. De beste boot had toch zeker wel een kilo aan gewicht op zich liggen! Ook hadden we een prijs voor de meest originele boot, een boot die anders was dan de rest, die op een originele manier het probleem wist te tackelen.
De kinderen vragen er nog steeds naar, wanneer gaan we weer zoiets doen. De kinderen uit de andere klassen kijken jaloers naar de dingen die wij gemaakt hebben. De kinderen die ik volgend jaar in groep 7 krijg hebben bij herhaling al gevraagd of we wel “ van die leuke dingen gaan doen”. Natuurlijk gaan we dat doen. De meester is zo creatief. Ja misschien wel.. maar die kinderen, als je ze even laat maken en ze er even in begeleidt. Man, wat zijn die dan creatief!