Dit is een gastblog van Anne-Wil Lucas, kamerlid voor de VVD en voorvechter van Maker Education.
Al maanden praat ik in de Tweede Kamer over de noodzaak voor Maker Education in het Nederlandse onderwijs. De banen van de toekomst vragen om creativiteit en vindingrijkheid, zodat we met de nieuwste technologie nieuwe producten kunnen maken. Bovendien is leren door te doen en te maken zoveel leuker dan alleen lezen en leren over zaken als zwaartekracht, chemische verbindingen of elektriciteit. Met je eigen handen iets maken maakt gewoon trots! En dingen waar je trots op bent, blijven je bij!
Denk maar aan de surprises voor Sinterklaas. We kunnen eindeloos tegen onze kinderen zeggen dat geven met zo leuk is als krijgen, maar alleen bij hun zelfgemaakte surprise vóélen ze het ook echt.
In huize Lucas wordt al een maand hard gewerkt aan de surprises voor 5 december, die minstens zo belangrijk zijn als de cadeaus. In wisselende coalities zoeken we oplossingen voor praktische problemen. Hoe zorgen we ervoor dat die oude emmer een boomstam wordt? Houdt latexverf eigenlijk wel op plastic? En een rugzak blijkt pas echt op een rugzak te gaan lijken als je de banden watteert. Maar hoe? We klungelen dapper door. We beginnen opnieuw. We combineren onze talenten: mama is beter met de naaimachine, zoonlief kan alles met een rol duct tape…
Als we dan toch met elkaar discussiëren over onze Sinterklaas-tradities, laten we dan in ieder geval afspreken dat het maken van surprises er in ieder geval verplicht onderdeel van blijft! Omdat we een paar weken per jaar onze creativiteit en vindingrijkheid kunnen bijspijkeren. En omdat het het heerlijk avondje zo ontzettend veel leuker maakt. Trotse makers van prachtige kunstwerken, die hun uiterste best doen zo neutraal mogelijk te kijken als hun werkstuk wordt bewonderd en uitgepakt.
En het mooie is dat (bijna) alles dezelfde avond nog in de container verdwijnt, zodat we volgend jaar weer opnieuw mogen knutselen!
Eén gedachte over “Surprises!”