De eerste keer dat ik zelf ging ‘maken’ wist ik niet goed wat ik kon verwachten. Maar binnen no-time was ik besmet met het maakvirus. De opdracht… schiet een ping pong balletjes weg en laat deze landen in een kartonnen bekertje. Materiaal? Muizenval, pingpongballetje, kartonnen bekertje…. En nog veel meer naar keuze.
Als een klein kind zo enthousiast begon ik met mijn collega’s aan de ‘schieter’.
De tijd vloog voorbij. Voor we het wisten was het al tijd om de ‘schieters’ aan elkaar te presenteren. De spanning liep op….3,2,1…..ja! Gelukt, het balletje vloog keurig netjes in het kartonnen bekertje. Maar eerlijk is eerlijk….. ook als het niet gelukt was had ik een geweldige avond gehad. We hadden immers lekker samen lopen klooien!
De dag erna ben ik meteen in mijn klas aan de slag gegaan. Dan even niet met deze opdracht, want kleuters en een muizenval gaan wellicht niet goed samen.
Maar wat dan?
Aan de slag met een kettingreactie, een opdracht met vaste kaders.
We begonnen met onderzoeken wat een kettingreactie nou eigenlijk is door een aantal filmpjes te bekijken en hier met elkaar over te praten. Daarna hebben we met elkaar naar het beschikbare materiaal gekeken en wat je hiermee allemaal kan doen. Hoe zouden we hier nou een kettingreactie van kunnen maken? Het begin hebben we even samen gedaan. Vanuit het niets zomaar beginnen is echt nog te moeilijk voor veel kleuters. Zeker als je nog nooit ‘gemaakt’ hebt. Daarna zijn ze in groepjes verder gegaan en….. zijn tot mooie producten gekomen! De dagen erna kwamen de kinderen regelmatig aan mij vragen of ze weer een kettingreactie mochten maken. Uit zichzelf maken ze dan veel van hetzelfde, het geven van een impuls is dan nodig maar werkt vervolgens goed!
Belangrijk bij het maken met kleuters is natuurlijk plezier. En het niet erg vinden als er iets niet lukt, omvalt, vies word enz. Het helpt hierbij als je goed nadenkt over de ruimte waar je gaat werken en de materialen die je gebuikt (mag het kapot?) Ook raad ik aan om niet met 30 kleuters tegelijk te gaan maken. Je kan wel met je klas over een kettingreactie praten en materiaal bekijken, maar dit is voor sommige kleuters al genoeg. Begin daarna eens met de enthousiastelingen voor het echte maken. Hun enthousiasme werkt vaak aanstekelijk voor de andere kleuters.
Probeer, wanneer de kinderen lekker bezig zijn, vooral ook de tussenstappen/ het proces vast te leggen. Dan kan je daarna samen met de kinderen kijken wat er is gebeurt en hoe ze de volgende keer weer verder kunnen. Te veel gevraagd van een kleuter? Nee, ik denk het niet. Wel moet je er natuurlijk bij blijven als leerkracht en ze ondersteunen waar nodig, ze begeleiden en uitdagen om iets nieuws te doen.
Deze keer een wat algemenere blog, maar hopelijk maakt het jullie enthousiast om zelf eens te beginnen in de klas. Volgende keer probeer ik wat dieper in te gaan op een opdracht en hoe ik dit nou aanpak met de kinderen.
Janneke Moeleker
Unitleider startbouw KC Snijders
Kleuters zijn uitermate geschikt om heerlijk aan te klooien!!
En dat moet veel meer gebeuren. Lekker spelen en ontdekken.