Op 16 oktober jl. werd de film Maker, a documentary on the Maker Movement van Mu-Ming Tsai vertoond in het Rotslab in Utrecht. Een initiatief van Kennisnet. De avond werd gehost door Wietse van Bruggen. De film is gecrowdfund en is ook te downloaden (voor $19,95) van de website. Je kunt de trailer zien onderaan deze post.
De film begint met aandoenlijke beelden van een meisje dat soldeert, dat iets maakt. Haar vader (!) kijkt vertederd en blij toe. De film eindigt met dezelfde beelden. Maken is de toekomst, dat willen de makers van deze film maar zeggen.
Laat ik beginnen met wat er mist in de film. Het meisje in het begin schept de verwachting dat het ook zal gaan om de plek die de Maker Movement in het onderwijs zou kunnen krijgen. Helaas. Er zijn wat algemene opmerkingen, met name van Superawesome Sylvia (het bekende meisje dat een eigen YouTube show heeft waarin ze dingen maakt) over de educatieve waarde van Maken. Dale Dougherty, de hoofdredacteur van het blad Make, dat een belangrijke rol heeft gespeeld bij de opkomst van “the new maker” laat wat producten zien die gemaakt zijn voor zijn blad en zegt daarover m.i zeer terecht:
Een belangrijk ding bij maken is dat je er daarna mee kan spelen. Zodat iemand aan je vraagt, wat heb je daar?
De kinetische kunst van Nemo Gould wordt nog getoond en de directeur van uitgeverij O’Reilly, Tim O’Reilly zegt nog dat hij graag wil dat maken weer normaal wordt voor elke leerling. Maar daarna neemt de economie het woord. Om het niet meer af te staan.
Dat is jammer maar aan de andere kant laat het de weg vrij voor een ambitieuze filmmaker om deze weg nog eens helemaal te bewandelen. Onze reis naar de VS heeft laten zien dat er ontzettend veel mensen met bootladingen energie bezig zijn “het DNA van Maker Education” te maken. En dat doen ze vrijwel allemaal “makerstyle”, dus denken maar vooral op doen, proberen. Als daar geen mooie film in zit?
De film laat daarna wel goed zien hoe The Maker Movement zijn plek in de grote wereld aan het veroveren is. DE CEO van 3D Robotics, Chris Anderson gelooft er echt in. Hij ziet drie Industriële revoluties. Als eerste de mechanische, waarbij spierkracht werd vervangen door machines. Vervolgens de informatierevolutie, via de democratisering van het computergebruik: “brainpower to computerpower”. En als de laatste, derde revolutie ziet hij de samenkomst van deze twee in The Maker Movement. De technologie is voor iedereen bereikbaar en
Het bevrijdt de ideeën en creativiteit van de mens.
Nog heel even komt Maker Education voorbij als Jim Newton, directeur van Techshop, een Maker Space, zegt dat het verkeerd is om te denken dat maken alleen maar is voor kinderen die niet zo goed zijn op school (hij zegt letterlijk “dub kids”). En bovendien zijn uiteindelijk de shop classes (vergelijkbaar met ons VMBO hout of metaal?) uit het Amerikaanse systeem verdwenen. Dale Dougherty analyseert dat dat met name komt door aansprakelijkheid. Maar:
Als je alle risco’s wegneemt, neem je ook de creativiteit weg.
Vervolgens wordt er full swing ingezet op de economische en maatschappelijke relevantie van The Maker Movement. Navi Radiou, van het World Economic Forum schets het nieuwe ecosysteem.
Als het ecosysteem binnen tien aan het werk is verandert het niet alleen de industrie maar ook educatie, gezondheidszorg enzovoort.
De film toont vervolgens een aantal bedrijfjes/instellingen die passen binnen dit ecosysteem. Zo zien de bio hackerspace (biotechnologie hacken, genspace) in New York en de Open-ROV (Open Source Onderwaterrobot) en Nanosatisfi (nu spire) die kleine satellieten die je zelf kunt programmeren om de aarde laat draaien. Mijn school heeft daar eens aan meegedaan, bijgestaan door Kennisnet. Je kunt dus gemakkelijk “Citizen Scientist” worden. De CEO van Open_ROV maakt nog een prachtige observatie. Hoe kun je geld verdienen als je alles open source op je website zet? En iedereen het dus kan kopiëren.
We verkopen spullen. Iedereen mag het namaken: niemand kan onze sociale omgeving klonen. Je bent te langzaam als je je tijd verdoet met kopiëren!
Het 3D printen, de superster van The Maker Movement krijgt zijn eigen plekje. En het is mooi om te zien dat de 3D printer hier niet als een pseudogod wordt aanbeden. Carl Bass, CEO van Autodesk en maker zegt:
3D printen krijgt een geweldige pers maar het is gewoon een gereedschap. Het heeft geweldige eigenschappen maar ook verschrikkelijke. Fantastisch dat zoveel mensen er enthousiast over zijn maar de Maker Movement is volstrekt onafhankelijk van de 3D printers!
Ook Carlo Martinez, ook van Autodesk relativeert het belang van de 3D printer:
Gaan 3D printers de ouderwetse manieren van produceren vervangen? Nee. Denk aan de magnetrons. Geweldige hulpmiddelen maar hebben niet de gewone ovens de keuken uitgejaagd!
Dan zijn we 40 minuten in de film. Voor een Maker Educator en voor een Maker zakt de film dan in. Het gaat over de laatste twee punten van het ecosysteem, crowdfunding en manufacturing. Het verhaal van Pebble is natuurlijk prachtig: $100.000 verwachten bij een Kickstarter funding en meer dan $10.000.000 ophalen, 100 keer zoveel. De voorbeelden van kleine fabriekjes die modern werken zoals Rickshaw Bagworks (klein stadsfabriekje, “fresh bags made daily”) en Local Motors waar delen van auto’s ge3Dprint worden en verder gemaakt worden zoals jij wil. Je kunt zelfs in de fabriek je eigen auto in elkaar zetten waarbij je betaalt voor materialen, advies en gebruik van gereedschap.
We kijken nog even naar The Sashimi Tabernakel Choir (zie hiernaast) en de film eindigt dus weer, zoals eerder gezegd, met het solderende meisje. Zie het als opmaat naar een nieuwe film. Een film over Maker Education.